بسم الله الرحمن الرحیم

مسجد محور فعالیت های اجتماعی

ایجاد انگیزه:
 همان گونه که می دانیم، مسجد از صدر اسلام تا به امروز محور فعالیت های اجتماعی و گروهی بوده است و  پیامبر(ص) در سال اول هجری، پیش از ورود به مدینه به درخواست مردم ساکن در محله یا منطقه قبا، دستور ساخت این مسجد را صادر کرد. ورود آن حضرت به قبا را دوشنبه، دوازدهم یا چهاردهم ربیع الاول نوشته‌ و آورده‌اند که او در مدت اقامت یک هفته‌ای خود در قبا مسجدی را با همکاری مسلمانان بنا کرد.[1] این حرکت پیامبر حاکی از اهمیت و ضرورت وجود مسجد در جامعه اسلامی است.
معمار کبیر انقلاب هم در بیان خود اشاره به کارکرد مهم و حیاتی مسجد و فعالیت های انجام شده در صدر اسلام داشتند و فرمودند: «مسجدالحرام و مساجد در زمان رسول اکرم‏‎ ‎‏مرکز جنگ ها و مرکز سیاست ها و مرکز امور اجتماعی و سیاسی بوده. اینطور نبوده است‏‎ ‎‏که در مسجد پیغمبر (ص) همان مسائل عبادی نماز و روزه باشد؛ مسائل‏ سیاسی اش بیشتربوده است. هروقت می خواستند به جنگ بفرستند اشخاص را بسیج کنند‏‎ ‎‏مردم را برای جنگ ها، از مسجد شروع می کردند این امور را.»[2]

حال سوال این است امروز با کارکردهایی که فضای اجتماعی کنونی مثل NGOها و گروههای اجتماعی مستقل دارند و در کنار آن فضاهای مجازی با این گستردگی و امکاناتی را که در اختیار آحاد مردم قرار می دهد مسجد چه کارکردهای اجتماعی در این زمانه می تواند داشته باشد؟

اما آنچه که ما به دنبال بیان آن هستیم،  کارکرد های حقیقی و اثر گزار مسجد در عرصه فعالیت های اجتماعی است که با تبلیغات دشمن و افزایش مشغله های دنیوی مردم، کم رنگ تر شده است، برای همین مقام معظم رهبری به نقش اجتماعی مساجد تاکید دارند و فرموده اند: «مسجد پایگاه انواع و اقسام فعّالیّتهای اجتماعی است؛ یعنی وقتی ما مردم را گرد این محور جمع کردیم، از آنها چه می خواهیم. یکی از چیزهایی که می خواهیم این است که به فعّالیّتهای اجتماعی بپردازند.»[3]

متن و محتوا

کارکرد های اجتماعی مسجد

1- ایجاد روحیه تعاون

مهمترین برکت مسجد تقویت و بهبود روحیه تعاون و مشارکت در بین مومنین است. خداوند در قران یک بار امر و یک بار نهی از تعاون را برای مومنین به کار برده است و فرموده است: «تَعاوَنُوا عَلَى الْبِرِّ وَ التَّقْوى‏ وَ لا تَعاوَنُوا عَلَى الْإِثْمِ وَ الْعُدْوانِ وَ اتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ شَدیدُ الْعِقاب‏[4]؛و یکدیگر را بر انجام کارهاى خیر و پرهیزکارى یارى نمایید، و یکدیگر را بر گناه و تجاوز یارى ندهید؛ و از خدا پروا کنید که خدا سخت کیفر است‏.»

محدوده این تعاون با آنچه خداوند در آیه تذکر دادند به خوبی روشن است و شامل همه نیکی ها و پرهیزگاری، برای همه امور و همه سنین می شود، اما نکته ای که لازم به تذکر است که آن را از تفسیر نمونه نقل می کنیم: «این قانون اسلامى درست بر ضد قانونى است که در جاهلیت عرب -و حتى در جاهلیت امروز- نیز حکومت مى‏کند که برادر (یا دوست و هم پیمانت) را حمایت کن خواه ظالم باشد یا مظلوم در آن روز اگر افرادى از قبیله‏اى حمله به افراد قبیله دیگر مى‏کردند، بقیه افراد قبیله به حمایت آنها بر می خواستند بدون اینکه تحقیق کنند حمله عادلانه بوده است یا ظالمانه، این اصل در مناسبات بین‏المللى امروز نیز حکومت می کند و غالبا کشورهاى هم پیمان، و یا آنها که منافع مشترکى دارند، در مسائل مهم جهانى به حمایت یکدیگر بر می خیزند، بدون اینکه اصل عدالت را رعایت کنند و ظالم و مظلوم را از هم تفکیک نمایند.»[5]

2- نهادینه سازی مشورت پذیری

جایگاه مشورت در اسلام

جایگاه و کارکرد مشورت در آموزه های دینی ما بسیار مهم و کلیدی است تا جاییکه خداوند دستور این کار را به رسولش داده و فرموده است: «وَ شاوِرْهُمْ‏ فِی الْأَمْرِ[آل عمران/159] و با آنها در کارهایت مشورت کن.» و حضرت هم در مواردی بسیار مانند جنگ خندق و موارد دیگر این دستور پروردگار را عملی کردند تا عبودیت خود را اثبات کرده باشند.
خداوند متعال در کلامی دیگر به مومنین این سفارش را کردند و بعد از برپاداشتن نماز، به این مهم تاکید کردند  فرمودند: «وَ الَّذینَ اسْتَجابُوا لِرَبِّهِمْ وَ أَقامُوا الصَّلاةَ وَ أَمْرُهُمْ شُورى‏ بَیْنَهُمْ وَ مِمَّا رَزَقْناهُمْ یُنْفِقُونَ [شوری/38] و آنان که دعوت پروردگارشان را اجابت کردند و نماز را برپا داشتند و کارشان در میان خودشان بر پایه مشورت است و از آنچه روزى آنان کرده‏ایم، انفاق مى‏کنند.»

علامه طباطبایی در ذیل این آیه شریفه فرمودند: «مشورت به معناى استخراج رأى صحیح است، به اینکه آدمى در مواقعى که خودش درباره کارى رأى صحیح ندارد، به دیگرى مراجعه کند و از او رأى صحیح بخواهد.»[6]

عواقب ترک مشورت

مسیری که خداوند برای انسان در نظر گرفته است تا انسان به مقام خلیفه اللهی برسد، مسیری پر پیچ و خم و پر فراز و نشیب است و در بسیاری از مواقع نیاز به یک راهنما و مشاور حکیم ضروری و الزامی است. لذا در روایات از امام سجاد(علیه السلام) داریم که : «هَلَکَ‏ مَنْ‏ لَیْسَ‏ لَهُ‏ حَکِیمٌ یُرْشِدُه‏[7]؛کسی که حکیمی برای ارشاد نداشته باشد هلاک می شود.» وقتی اهل بیت وعده هلاکت را به فردی می دهند که اهل مشورت نیست را می دهند، پس باید انسان خود را ملزم و محتاج به یک مشاور حکیم کند.

انسان در هر جایگاهی نیاز به مشاور دارد

انسان گاهی اوقات گمان می کند چون به جایگاهی رسیده و مقداری علم و دانش دارد دیگر بی نیاز از مشورت کمک کرفتن از دیگران است و این در حالی است که خداوند انبیاء خود را به مشاوره و حکمت آموزی دعوت می کرد. جالب است حتی در جریان حضرت موسی و خضر(علی نبینا وآله علیه السلام) داریم که:

«هنگامی که فرعون و فرعونیان در دریای نیل غرق شده و به هلاکت رسیدند، بنی اسرائیل به رهبری حضرت موسی (ع) پس از سالها مبارزه، پیروز شدند و زمام امور رهبری به دست موسی(علیه السلام) افتاد. او در یک اجتماع بسیار بزرگ در حضور بنی‎اسرائیل سخنرانی کرد، مجلس بسیار باشکوه بود، ناگاه یک نفر از موسی (ع) پرسید: «آیا کسی را می شناسی که نسبت به تو اعلم (عالم‎تر) باشد؟» موسی (ع) در پاسخ گفت: نه و مطابق بعضی از روایات، پس از نزول تورات و سخن گفتن مستقیم خدا با موسی (ع)، موسی در ذهن خود به خودش گفت: «خداوند هیچکس را عالم‎تر از من نیافریده است.» در این هنگام خداوند به جبرئیل وحی کرد موسی را دریاب که در وادی هلاکت افتاده. خداوند همان‎دم به موسی(علیه السلام) وحی کرد: آری داناتر از تو عبد و بنده ما خضر (علیه السلام) است، او اکنون در تنگة دو دریا، در کنار سنگی عظیم است.»[8]

پس می بینیم که خدا حتی برای پیامبر خود هم مشاور و حکیمی را در نظر می گیرد تا بیشتر بیاموزد و دانش او افزوده شود، لذا جناب حافظ چنین سرود:

«قطع این مرحله بی همرهی خضر مکن

ظلمات است بترس از خطر گمراهی»[9]

برقراری عدالت اجتماعی

یکی دیگر از کارکرد های اجتماعی مسجد، بحث برقراری کردت عدالت اجتماعی و رفع اختلافات محلی و ساکنان محل است. زیرا از زمانی که پیامبر(ص) مسجد را بنا نهادند، همواره آنان که مورد تعدى و ستم قرار مى گرفتند به مسجد پناه مى آوردند و حق مظلومان از ظالمان در مسجد گرفته مى شد. قضاوت هاى امیرالمؤمنین(ع) در «دکّة القضاء» مسجد کوفه، حاکی از این نقش کاربردی و کلیدی مسجد است.
در این مکان از امام علی(ع) قضاوت‌های بسیاری حتی در زمان پیامبر(ص) نقل شده است.[10]بر این اساس، جایگاه قضاوت امام منحصر در این مکان نبوده است .امام علی(ع) در این مکان، علاوه بر قضاوت به امور دیگری نیز می‌پرداخت، چنان‌که در روایتی می‌خوانیم: «حضرتشان بر «دکة القضاء» نشسته بود که مردی به نام صفوان بن اکحل نزد او آمده و گفت: من از شیعیان شما هستم و گناهانی انجام داده‌ام و می‌خواهم با نشان دادن راه بخشش مرا پاک گردانی...».[11] با این توضیح می خواهیم بگوییم، مسجد با توجه به محوریت امام جماعت روحانی که درس دین را خوانده و ملجاء رجوع مردم است و هیات امنا و ریش سفیدان مسجد، می تواند بهترین مکان برای رجوع مردم و رسیدگی به مشکلات مظلومان و حل اختلافاتی باشد که در حد رجوع به مرجع قضایی نیست و با وساطت بزرگان حل می شود. یا اینکه مسجد از قضات محل و مسجد دعوت کند تا هفته ای چند ساعت در مسجد حظور یابند و مشکلات مردم را رسیدگی کنند.

مبارزه با استکبار

استکبار ستیزی و مبارزه با تجاوز گزان و زیادی خواهان، که یکی از آرمان های نظان مقدس ایران و اسلام ناب محمدی می باشد، جزو خرجی ها و برکات مساجد ما می باشد. مباره با استکبار را باید در محور های ذیل بررسی کنیم:

الف: مسجد و پیروزی انقلاب

قطعا در زمان پیروزی انقلاب  قبل از آن مسجد کانون تجمع و حرکات اجتماعی مهمی بود و بیشتر هماهنگی ها و بصیرت افزایی ها در این مکان معنوی انجام می گرفت. امام خمینی(ره) هم در این باره فرمودند: «مسجد در اسلام و در صدر اسلام همیشه مرکز جنبش و حرکتهای اسلامی بود... از مسجد تبلیغات اسلامی شروع می شده است، از مسجد حرکت قوای اسلامی برای سرکوبی کفار و وارد کردن آنها در زیر بیرق اسلام بوده است. شما که از اهالی مسجد و علمای مساجد هستید، باید پیروی از پیغمبر اسلام (ص) و اصحاب آن سرور کنید و مساجد را برای تبلیغ اسلام و حرکت اسلامیت و قطع ایادی شرک و کفر و تأیید مستضعفین در مقابل مستکبرین قرار دهید.»[12] خب مردم با امامت این عارف فرزانه به این پیروزی ها دست یافتند و با محوریت قرار دادن مسجد به پیروزی های بزرگی دست یافتند. برای همین است که ما باید مسجد را یک از علل پیروزی در انقلاب و سنگونی طاغوت بدانیم و بر این بارو باشیم این مبارزه جاری در تمام ادوار زمان است و نباید بگذاریم مسجد دچار محجوریت و مظلومیت شود.

حضرت آیت الله خامنه ای هم در این باره فرمودند: «یکی از علل پیروزی این انقلاب مبارک در ایران اسلامی -و یا لااقل سهولت این پیروزی- این بود که مردم به مساجد اقبال پیدا کردند؛ جوانان مساجد را پر کردند و علمای اعلام، مساجد را به عنوان مرکزی برای تعلیم، تربیت، روشنگری افکار و اذهان، مورد استفاده قرار دادند و مسجد، مرکزی برای حرکت، آگاهی، نهضت و افشای اسرار زمامداران فاسد و خودفروخته‌ی رژیم طاغوت شد.»[13]

ب: مسجد و دفاع مقدس:

با شروع تجاوز دشمن به خاک مملکت اسلامی و تازه انقلاب کرده ایران، مردم به شدت نیازمند وحدت و انسجام و هماهنگی برای مقابله با این تجاوز بودند و باز مسجد بود که خود را مرکز این حرکات اجتماعی قرار داد و بستر اعزام به جبهه و آماده سازیه بسته های غذایی برای رزمندگان و دیگر خدمات را فراهم کرده بود. حضور مردم در مسجد از اوایل انقلاب با دستور امام خمینی که فرمودند: «اینها از مسجد می‌ترسند. من تکلیفم را باید ادا کنم، به شما بگویم. شما دانشگاهی ها، شما دانشجوها، همه‌تان مساجد را بروید پر کنید. سنگر است اینجا. سنگرها را باید پر کرد.»[14] اتفاق افتاد و مردم به مسجد آمدند و آماده مبارزه و شهادت در جبهه ها شدند و هر روز بر این اشتیاق افزوده می شد. لذا مقام معظم رهبری نقش مسجد را در دفاع از انقلاب مبارزه با دشمن چنین معرفی می کنند: «از مسجد حرکت کردن و راه افتادن و رفتن به میدانهای جنگ و جان خودشان را کف دست گرفتن، به زبان آسان است؛ جان در کف دست گرفتن، جان فدا کردن به زبان [آسان است‌]؛ انسان خب می گوید که بله ما جانمان [را می دهیم‌]؛ آن ‌وقتی که در مقام عمل مواجه می شود با مرگ، جور دیگری است، خیلی سخت است. این جوانها از مسجد رفته‌اند و جان خودشان را در راه خدا داده‌اند؛ نقطه‌ی عزیمت عبارت است از مسجد؛ خیلی حرف بزرگی است، حرف مهمّی است.»[15]

ج: راهپیمایی و فریاد تبری

از دیگر فعالیت های استکبار ستیزانه مسجد، بحث حظور در اجتماعات ضد استکبار و راهپیمایی ها است که معمولا پایگاه های بسیج با هماهنگی های لازم و با تجمیع بسیجیان گرانقدر این فرضیه مهم را به عده دارند.

مسجد مظهر وحدت

وحدت یکی از ضروریات جامعه اسلامی در بین فرق اسلامی است. قطعا اسلام ضربه های از دشمنان منافقان در طول این مدت خورده که مهم ترین علت ان وجود اختلافات و از بین رفتن وحدت در بین مسلمین بوده است. حضرت امام خمینی(ره) وحدت را باعث ضعف سلطه دشمن و از بین بردن مشکلات اجتماعی و اقتصادی مردم ما می دانستند و فرمودند: «مشکل عمدة مسلمین همان دوری از اسلام و قرآن است و اگر مسلمین به حسب امری که خدای تبارک و تعالی فر موده است «واعتصموا بحبل الله جمیعاً و لاتفرقو ا» اگر به همین یک امر و نهی عمل می کردند تمام مشکلاتشان، مشکلات سیاسی، اجتماعی و اقتصاد ی شان رفع می شد و هیچ قدرتی نمی توانست با آن مقابله کند لکن مع الاسف به واسطه غفلت بعضی و عدم توجه بعضی و تغافل بعضی از این امر محروم ماندند و تا این امر الهی تحقق پیدا نکند باید مسلمین  انتظار گرفتاریهای بیشتر داشته باشند.»[16]

حال مسجد در ایجاد این وحدت عمومی و تجمیع قلوب مردم چه نقشی می تواند ایفا کند؟

الف: صفوف وحدت آفرین نماز جماعت

مسجد ها باید هر بیشتر و بهتر برای بهبود اجرای نماز جماعت تلاش کنند و وعده های برگزاری نماز جماعت را ارتقاء دهند و از افزایش نماز فردی پیشگیری کنند. زیرا آنچه در نماز جماعت شور آفرین و چشم نواز است همین هماهنگی و وحدت مردم در تبعیت از امام جماعت و تجمیع قلوب است. برای همین امام علی(ع) در مزمت تفرقه فرمودند:

«یدُ اللّه ِمعَ الجَماعةِ[17]؛ دست خداوند با جماعت است.» یعنی مسجد باید همه تلاش خود را برای تجمیع مردم و مومنین در وحدت داشته باشد و از ایجاد تفرقه به هر دلیلی جلوگیری کند، زیرا پیامبر(ص) فرمودند: «مَن خَرجَ مِن الجَماعةِ قَیْدَ شِبْرٍ فَقد خَلَعَ رِبْقَةَ الإسلامِ مِن عُنُقِهِ [18]؛هر کس یک وجب از جماعت جدا شود، حلقه اسلام را از گردن خود گشوده است.» لذا مسجد باید با تقویت نماز جماعت، به افزایش وحدت در بین مردم کمک کند.

ب: بیان آداب صلوات فرستادن

معمولا در مساجد بعد از نماز ها و در موارد دیگر صلوات بر محمد (ص) و خاندانان اطهرشان فرستاده می شود. یا در بعضی ایام توصیه به صلوات بیشتر می شود. مثلا در اعمال شب جمعه داریم که: «روایت داریم: بر محمّد و آل محمّد بسیار صلوات فرستید و در روایت دیگر آمده که: کمترین صلوات در این شب، صد مرتبه است، و هرچه بیشتر باشد بهتر است. از امام صادق (ع) روایت شده: صلوات بر محمّد و آل محمّد در شب جمعه با هزار کار نیک برابر است و هزار گناه را پاک می کند و مقام انسان را هزار درجه بالا میبرد و مستحب است که پس از نماز عصر پنجشنبه تا آخر روز جمعه بر محمّد و آل محمّد بسیار صلوات فرستند.
و با سند صحیح از حضرت صادق (ع) روایت شده: هنگام عصر روز پنجشنبه فرشتگان از آسمان با قلم هاى طلا و صحیفه هاى نقره فرود می آیند و در عصر پنجشنبه و شب و روز جمعه تا هنگام غروب خورشید جز صلوات بر محمّد و خاندان آن حضرت چیزى ننویسند.»[19]

با توجه به این همه ثواب صلوات شاید سوالی به ذهن برسد ربط صلوات به وحدت و رفع کینه چیست؟ و مگر چه آدابی را باید رعایت کرد در صلوات فرستادن؟ در روایتی از رسول اکرم (ص) داریم که: «ارْفَعُوا أَصْوَاتَکمْ بِالصَّلاةِ عَلَی فَإِنَّهَا تَذْهَبُ بِالنِّفَاقِ[20]؛صلوات ها را با صدای بلند ادا نمایید، زیرا موجب از بین رفتن نفاق می گردد.» آنچه در آداب صلوات فرستادن مورد توجه است بحث بلند فرستادن صلوات است، تا نفاق های موجود در قلوب مومنین را از بین ببرد. زیرا خوب می دانیم خیلی از مومنان و مسجدی ها هم در عین شرکت در نماز جماعت، باز هم کینه هایی در دل از یکدیگر دارند که در بلند مدت باعث ایجاد تفرقه می شود.

ب: برنامه های وحدت آفرین

برگزاری برنامه های دعا در طول هفته و ایجاد جشن ها و عزاداری ها در طول هفته می تواند به این وحدت و تجمیع قلوب مومنین کمک بسیاری داشته باشد.

کمک مالی به نیازمندان و رفع فقر

از صدر اسلام تا به امروز مسجد تنها محل خواندن نماز نبود بلکه جایگاهی برای دادن صدقه وکمک به مستمندان نیز به شمار می آمد. داستان معروف و تاریخی و حساس حضرت علی(ع) که در حال رکوع انگشتر خویش را به مستمندی بخشید، در مسجد به وقوع پیوست و باعث نزول آیه ای در شان حضرت، به نام آیه ولایت شد: « إِنَّما وَلِیُّکُمُ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ وَ الَّذینَ آمَنُوا الَّذینَ یُقیمُونَ الصَّلاةَ وَ یُؤْتُونَ الزَّکاةَ وَ هُمْ راکِعُون‏[21]؛ جز این نیست که ولى شما خداست و رسول او و آنان که ایمان آورده‏اند، همان ایمان آورندگانى که اقامه نماز و اداى زکات مى‏کنند در حالى که در رکوع نمازند.»

پس مسجد را می شود محور، فقرزدایی و بی نیاز کردن نیازمندان قرار داد و با این کار بسیاری از آسیب های

اجتماعی مانند اعتیاد و گناه و ... را از بین برد.

برای این کار چند راهکار وجود دارد

الف: صندوق قرض الحسنه

احداث  صندوق های قرض الحسنه و شناسایی خیرانی که در این زمینه علاقه مند باشند بسیار مهم است. البته امروزه

در بسیاری مساجد این کار انجام شده است، اما باید فراگیری ان بیشتر بشود تا بتوانند نیازمندان فقرا را بعد از شناسایی

مورد توجه و پوشش مالی قرار بدهند.

ب: موسسات خیریه

ایجاد موسساتی برای کمک های بلاعوض و مداوم به خانواده هایی که از نظر مالی ضعیف هستند و به خاطرآبرومندی

نمی توانند دست به هر کاری بزنند، بسیار ضروری و مهم است. برای اجرای بهتر این کار باید فرهنگ انفاق و اهمیت ان خوب بیان شود تا مردم با بینش بیشتر به این امر متمایل شوند. خداوند هم در باب ضرورت انفاق به نکته ای مهم را اشاره می کنند.

**برای کسانی که گمان دارند با انفاق مالشان کم می شود فرموده است: «قُلْ إِنَّ رَبِّی یَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَنْ یَشاءُ مِنْ عِبادِهِ وَ یَقْدِرُ لَهُ وَ ما أَنْفَقْتُمْ مِنْ شَیْ‏ءٍ فَهُوَ یُخْلِفُهُ‏ وَ هُوَ خَیْرُ الرَّازِقین[22]؛ (باز هم بگو) که: این پروردگار من است که رزق را براى هر کس بخواهد وسعت داده، و براى هر کس بخواهد تنگ مى‏گیرد، و آنچه که انفاق کنید او جایش را پر مى‏کند، و او بهترین روزى دهندگان است‏.» اولا: خداوند لازم می داند که منبع افزایش و کاهش رزق را خودش

معرفی کند تا مردم گمان نکنند از خودشان چیزی داده اند و دوما: جایگزین کردن مال انفاق شده را به خوش نسبت می دهد تا دلهای مردم را نسبت به انفاق محکم ترکند.

نتیجه:

مسجد یکی از بهترین مکان هایی است که می تواند در فعالیت های اجتماعی نمازگزاران  تاثیر گزار باشد و در موارد مختلف بستر و محورایجاد حرکت های مهم و تاثیر گزار بوده است. اگر مسجد و متولیان آن نقش خوبیر ا در به فعلیت رساندن فعالیت های اجتماعی ایفا کنند ما شاهد کاهش آسیب های اجتماعی در جامعه خواهیم بود.

روضه:
(روضه حضرت زینب)
وقتی به دنیا آمد پیغمبر اکرم مدینه نبودند . تا سه روز این نوزاد بدون نام بود . حالا چه سرّی داره نمی‌دانیم . تنها مولودیست که تا سه روز بدون اسمه . چون پیغمبر اکرم فرمودند بچه که به دنیا آمد تا هفت روز او را به نام من صدا بزنید و اگه دختر بود به نام دخترم زهرا... بعد از هفت روز عقیقه کنید و سر او را بتراشید و صدقه بدید و بعد نام اصلیشو صدا کنید. در گوش راست اذان، در گوش چپ اقامه... اما این تنها مولوده ایست که سه روز بدون نام بود .

حالا شاید من اینجوری استفاده می‌کنم از همین جا یه وجه اشتراکی با اون بدنی که سه روز رو خاک گرم کربلا بی نام و نشان موند ارتباط داشته باشه ...
نمیدانم!
پیغمبر تشریف آوردند ...
اولین کسی که به پیغمبر بشارت داد أبی عبدالله بود ...
تا بشارت ولادت خواهرو داد پیغمبر گریه کرد. چه راز و رمزی توی این گریه هاست! می‌دونید سالها پای روضه و منبر بزرگ شدین... بماند!
وارد منزل شدند.
اول و خاتمه هر سفری پیغمبر
عزم دیدار حرمخانه‌ی زهرا می‌کرد ...

وارد خانه فاطمه شد. قنداقه رو امیرالمؤمنین دادن، تا قنداقه رو گرفت فرمود علی جان! نامشو چی گذاشتی؟
ادب امیرالمؤمنین رو ببینید...
عرضه داشت : نامگذاری بچه های زهرا باشماست... ما بر شما پیشی نمی گیریم ...
پیغمبر هم فرمود نامگذاری بچه های زهرا با خداست نه بامن ...
تنها امامزاده ای که نامش از طرف جدا جَعل شده نام زینب کبراست ... حتی اباالفضل العباس این ویژگی رو نداره ... چون نام عباس رو امیرالمؤمنین گذاشت ... اما نام زینب رو خوده خدا گذاشت ...
فَنَزَلَ جَبرئیل... همون تشریفاتی که برای أبی عبدالله پیاده شد برای نامگذاری زینب پیاده شد ...
جبرئیل نازل شد ...
یارسول الله ! سَمَّ هذه الْمولودَه «زِیْنَب» ... نام این مولوده رو زینب بذار[23] ..
قنداقه رو تحویل گرفت...
صورت زینب رو آورد مقابل لبها... فاطمه و علی دارم می‌بیند .
فَوَضَعَ فَمَهُ الشَریف عَلی خَدِّهَ المُنیف ...این لبارو گذاشت رو دوگونه ی زینب ...
فَبَکی بُکائاً عالیا ...
شما می‌دونید... هرجایی رو از هر کسی رو که پیغمبر توی خمسه طیبه بوسه زده چه بلایی بر سرش آوردن ؟!؟... من دیگه اشاره نمی‌کنم ... تا گریه کرد ، فاطمه گریه کرد. حسین....[24]